29 jan 2012
week 8: 19 t/m 25 januari
Bas heeft vanaf zijn geboorte een vrij grote, donkere vlek op zijn rug, terwijl baby’s over het algemeen geen moedervlekken hebben bij de geboorte. De huisarts dacht niet dat er iets aan de hand was, maar heeft ons voor de zekerheid doorgestuurd naar de dermatoloog. Op 19 januari zijn we daar geweest. De dermatoloog heeft de vlek bekeken en gelukkig ziet hij er rustig en als een normale moedervlek uit. We moeten de vlek nu zelf in de gaten houden en hoeven pas terug naar de dermatoloog als deze van vorm of kleur verandert. Op 20 januari zijn we op nacontrole geweest bij de verloskundigenpraktijk. Het was raar om daar te zijn zonder dikke buik en met Bas. We hadden de controle bij Emilie, de verloskundige die ook de bevalling heeft begeleid. Mijn bloeddruk werd gemeten en er is bloed geprikt om mijn Hb-gehalte te meten. Dat was allebei goed. Verder hebben we het nog even over de bevalling gehad en over het herstel daarvan. Er waren geen bijzonderheden. 's Avonds zijn Hein en Willemiek op bezoek geweest.
Marieke, Rubia, Samira, Fahra en Eline zijn op 21 januari op kraamvisite geweest (oud-collega's Den Haag).
Op 22 januari zijn we bij tante Monique, ome Anton, Esther en Lars geweest om een foto te maken van Esther, Lars en Bas voor de verjaardag van oma Van Mierlo. Het viel niet mee een foto te maken waar ze alle drie mooi opstonden. Lang leve het digitale tijdperk; er zijn héél veel foto’s gemaakt in de hoop dat er een tussen zou zitten die de moeite waard was.
Verder heb ik mezelf deze week gepromoveerd tot fulltime moeder! Op 23 januari heb ik mijn teamleider gebeld met de vraag of hij deze week even tijd voor me had. Ik vond het erg spannend mijn ontslag in te dienen - het is toch een hele stap om je ontslag in te dienen - en ik was dan ook erg zenuwachtig. Gelukkig kon ik diezelfde middag al naar kantoor komen, anders had ik er nog langer tegenop moeten zien. Ik zou na mijn verlof minimaal 24 uur moeten gaan werken en daarbij komt dat ik 95 % factorabel zou moeten zijn, er in het eerste halfjaar 10 % overgewerkt moet worden en er maar 3 vakantiedagen opgenomen mogen worden. Hoewel ik het werk erg leuk vind, legt dat een voor mij zo hoge druk op, dat ik er erg tegenop zag na mijn verlof weer te moeten gaan werken. Daar komt bij dat de kinderwens er al zó lang was, en nu ons kleine ventje er dan eindelijk is, ik zoveel mogelijk zelf voor hem wil zorgen en zoveel mogelijk van hem wil genieten. Gelukkig staat Mark er voor de volle 100 % achter dat ik fulltime moeder wordt. Het is zo fijn als we de avonden en weekenden echt voor ons gezinnetje hebben en we die tijd niet hoeven te besteden aan het huishouden. Mijn teamleider vroeg of ik het zeker wist en er geen spijt van zou krijgen. Maar ik weet zeker dat de spijt groter zou zijn als ik nog een paar jaar bij ABAB zou blijven werken, en dan achteraf denk “wat heb ik veel van Bas gemist”, dan dat de spijt zal zijn als ik over een paar jaar denk “hè, ik heb geen baan meer”. De tijd met Bas komt nooit meer terug, een baan zoeken kan altijd nog. En al vind je dan niet direct de baan die je graag zou willen, je kunt altijd wel iets vinden en van daaruit verder zoeken. Dus als we de mogelijkheid hebben, waarom zou ik het dan niet doen? Nu de stap eenmaal genomen is, voel ik me erg opgelucht.
Op 24 januari zijn we weer samen met Lieke en Julian naar het weeguurtje op het consultatiebureau geweest. Bas woog 4.750 gram. De spruw in zijn mondje is gelukkig weer helemaal weg. Wel heeft hij nog wat uitslag op zijn billetjes en moeten we nog even doorgaan met de zalf.
We hebben op 25 januari weer een mooi stukje gewandeld en zijn bij Marielle, Melissa en Marijn op bezoek geweest.
Bas heeft deze week 2 nachten maar liefst 9 uur slapen; wat een luxe!
