19 jun 2013
Laura, geboren 14 juni 2013
Op 13 juni om 02.42 uur zijn mijn vliezen gebroken. Ik moest van de verloskundige DIRECT bellen als er ook maar iets was waaruit ik kon opmaken dat de bevalling zou beginnen, omdat een 2e bevalling meestal nog sneller gaat dan een 1e. Eerst heb ik Mark gebeld (die lag blijkbaar beneden op de bank omdat hij niet kon slapen vanwege mijn gesnurk ) en daarna de verloskundige. Emilie had dienst (net als bij Bas) en ook stagiaire Esmee kwam mee. Ik had al snel om de 4-5 minuten weeën, maar na 2 uur was de baby helaas nog niet ingedaald, waardoor we naar het ziekenhuis moesten. Ook had ik nog maar “een vingertop” ontsluiting. Het ritje naar het ziekenhuis viel me reuze mee. Wel wat lastig als je weeën hebt, maar ik vond het niet heel vervelend. Emilie en Esmee reden achter ons aan naar het ziekenhuis, waar we een verloskamer toegewezen kregen. Omdat ons kleintje nog steeds niet was ingedaald, werden we overgedragen aan de verloskundige van het Elkerliek. Er werd een CTG-scan en een echo gemaakt, waarop te zien was dat met ons kleintje alles goed ging en dat ze veel haartjes heeft ;-). Omdat ons kleintje volgens de verloskundige van het Elkerliek inmiddels wel was ingedaald, hoefde ik niet meer plat en zouden Emilie en Esmee naar het ziekenhuis komen om onze bevalling poliklinisch te begeleiden; wel zo vertrouwd. Toen Emilie en Esmee er weer waren, waren ze het er echter niet over eens dat ons kleintje was ingedaald en werd ik alsnog overgedragen aan het Elkerliek; erg verwarrend allemaal. Omdat ik me ongerust maakte of het wel goed ging met ons kleintje daarbinnen, is er nog een CTG-scan gemaakt. De scan was goed, maar omdat de ontsluiting nog maar 2 cm was en omdat de weeën wat afnamen, werd ik overgebracht naar de verpleegafdeling. Tot ongeveer 19.00 uur heb ik herkenbare weeën gehad (wel met flinke tussenpozen ertussen), daarna werd het meer een constante buikpijn. ’s Nachts heb ik een paar uurtjes kunnen slapen, al slaap je erg onrustig in een ziekenhuis waar steeds mensen met karretjes over de gang lopen, je weet dat de bevalling eraan komt en het rommelt in je buik.
Op 14 juni rond 05.15 uur kreeg ik heftige weeën om de 5-8 minuten in mijn onderbuik. Ik heb de verpleegster gebeld en die heeft me weer naar de verloskamers gebracht. Daar heb ik Mark gebeld. Hij heeft Bas naar oma Van Mierlo gebracht en kwam naar het ziekenhuis. Ons kleintje bleek nu wel goed ingedaald te zijn en ook de CTG zag er goed uit. De ontsluiting vorderde nu wel snel. Het persen ging ook erg snel (maar 13 minuten) en was erg heftig. Wel vond ik het fijn dat ik goed mee kon kijken en Laura ook daadwerkelijk geboren heb zien worden. Wat een wonder weer! Hoe geweldig is het als je na al die tijd eindelijk je kleine meisje op je buik gelegd krijgt! En wat mooi om naast een zoontje nu ook een dochtertje te hebben.
